Θα πάρω το λόγο και εγω και θα πω λίγα λόγια για τον Ευάγγελο Λαμπάκη και για το πώς έγινε η σύγκλιση μαζί του.
Η γνωριμία μας έγινε το φθινόπωρο του 2022 στο γραφείο του συνοδεύοντας μια φίλη. Στην πρώτη επαφή που είχα μαζί του είδα έναν άνθρωπο φιλόξενο, εγκάρδιο, οξυδερκή και παρατηρητικό.
Όταν έχεις μπροστά σου έναν νομικό με το εύρος και την εμβέλεια του Λαμπάκη ένα άγχος το έχεις ίσως και δύο. Κυρίαρχος στο χώρο του και επιβλητικός. Αυτό εξέλαβα εγώ στην πρώτη επαφή που είχα μαζί του.
Λίγο αργότερα στις 16 Νοεμβρίου του ίδιου έτους γίνεται η εκδήλωση για τα 20 χρόνια της παράταξης στο δημοτικό θέατρο. Πηγαίνω στην εκδήλωση σε μια αίθουσα κατάμεστη από κόσμο.
Κάποια στιγμή παίρνει το λόγο στο βήμα ο Βαγγέλης Λαμπάκης και αρχίζει να μιλά. Στην αρχή της ομιλίας ψίθυροι αριστερά και δεξιά που γρήγορα τη θέση τους παίρνει η απόλυτη σιωπή. Εκείνη ήταν η στιγμή που ακούγοντας τον αναριγησα, ένιωσα ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που νιώθω όταν ακούω τον εθνικό ύμνο. Ένας Λαμπάκης με απόλυτο συναίσθημα, χειμαρρώδης με πάθος με δύναμη ψυχής. Ένας μονόλογος που μέσω αυτού βγήκαν πληθώρα συναισθημάτων, εκτέθηκε τσαλακωθηκε μπροστά σε όλους μας. Αυτό δεν το κάνει ένας πολιτικός το κάνει ένας ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.
Ο Ευάγγελος Λαμπάκης έχει υπέρμετρη αγάπη για τον τόπο του και τους συμπολίτες του και αυτό είναι κάτι που το έχει ΜΟΝΟ ΑΥΤΌΣ.
Όταν μιλά σε παρασύρει σαν χείμαρρος δεν μπορείς να κάνεις πίσω πηγαίνεις μόνο μπροστά.
Ο Ευάγγελος Λαμπάκης δεν θέλει να τον ακολουθούν θέλει να συμπορεύονται μαζί του. Και τι σημαίνει αυτό πρέπει να έχεις το ίδιο πάθος που έχει και αυτός.
Ο λόγος του ήταν για μένα καθοριστικός και μονόδρομος. Δεν μπορούσα παρά να συνταχθω μαζί του για ένα και μόνο στόχο την επάνοδο για το καλό του τόπου μας και των συμπολιτών μας. Καλή επιτυχία στην παράταξή μας.
